ὁ ψαλμος
Psa. 13:1 ¶ Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ.
Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ Οὐκ ἔστιν θεός·
διέφθειραν καὶ ἐβδελύχθησαν ἐν ἐπιτηδεύμασιν,
οὐκ ἔστιν ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός.
Psa. 13:2 κύριος ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων
τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστιν συνίων ἢ ἐκζητῶν τὸν θεόν.
Psa. 13:3 πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρεώθησαν,
οὐκ ἔστιν ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός.
τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν,
ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν·
ἰὸς ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν,
ὧν τὸ στόμα ἀρᾶς καὶ πικρίας γέμει·
ὀξεῖς οἱ πόδες αὐτῶν ἐκχέαι αἷμα·
σύντριμμα καὶ ταλαιπωρία ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν,
καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν·
οὐκ ἔστιν φόβος θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν.
Psa. 13:4 οὐχὶ γνώσονται πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν;
οἱ κατεσθίοντες τὸν λαόν μου βρώσει ἄρτου τὸν κύριον οὐκ ἐπεκαλέσαντο.
Psa. 13:5 ἐκεῖ ἐδειλίασαν φόβῳ, οὗ οὐκ ἦν φόβος,
ὅτι ὁ θεὸς ἐν γενεᾷ δικαίᾳ.
Psa. 13:6 βουλὴν πτωχοῦ κατῃσχύνατε,
ὅτι κύριος ἐλπὶς αὐτοῦ ἐστιν.
Psa. 13:7 τίς δώσει ἐκ Σιων τὸ σωτήριον τοῦ Ισραηλ;
ἐν τῷ ἐπιστρέψαι κύριον τὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ
ἀγαλλιάσθω Ιακωβ καὶ εὐφρανθήτω Ισραηλ.
τουτος ψαλμος εστιν βοη τῳ κριματι. εστιν πολλυς ασηβης. πας ουκ εκζητει θεον. Παυλος εγραψεν απο τουτου ψαλμου εν επιστολῃ αυτου προς Ρωμην. βλεπωμεν την διαστολην μεν ἡ πλουτης μεν ὁ πτωκον. ὁ κακος κατεκρινει τον πτωκον, αλλα κυριος κατεκρινει πλουτον. ὁ κυριος αγαπα τον πτωοκον και ἡ ελπις του πτωκου εστιν ὁ κυριος. ουκ εστιν αλεθεια της ασηβης. ὁ κακος λεγει “ουκ εστιν θεος” αλλα θεος ηκουσεν αυτον. ὁ κυριος κρινεσει επι ημεραν κριτης, δικαιαν και αδικιαν.
ευχαριστω σε, θεος μου, οτι εἶ πτωχῳ. αγαπας ταπεινον και αντισσεσαι τον ὑπερεφανον. θελω ειναι ως σὐ κυριε μου. συ εἶ δικαιος, συ εἶ αξιος. ουκ αξιος ειμι. ψευδος και κακος ειμι. ευχαριστω σε οτι σταυρος Ιησοῦ! ουκ αξιος ειμι, αλλα εδικαιοσεν με εν ὑιῳ σου. μονος εστιν χαρις σου. ειμι ως ειμι χαριτι θεου. κυριε, θελω ποιεν δικαιῶ. θελω αγαπαν τον πτωκον ως συ. ελεησον με κυριε, τον ἁμαρτωλον.
αλεξανδρος
Alex Poulos, PhD 